Steeds meer mensen lopen dagelijks rond met een koptelefoon op of met oortjes in, maar een doorbraak van 3D-audio bleef tot nu toe uit. Gebeurt dit alsnog, nu ook streamingplatforms en de gamingindustrie de 3D-markt hebben ontdekt? Artikel in VPRO Gids, hier te lezen.
Hightech staat voor vooruitgang, is grondstof van economisch beleid. Maar niet iedereen is ervan overtuigd dat hightech de heilige graal is. Waarom iets hightech doen als het ook lowtech kan? ‘Hightech is een retorische strategie om R&D-geld te krijgen.’ Artikel in VPRO-gids, hier te lezen.
Vijf jaar na de publicatie van zijn boek bekijkt Rutger Bregman hoe het ervoor staat met het basisinkomen. Veel is er nog niet veranderd, maar toch houdt Bregman hoop. ‘Ideeën over wat waardevol en wat minder waardevol werk is, zullen vanzelf gaan schuiven.’
Artikel in de VPRO-Gids, te lezen via Blendle.
Vroeger was alles beter, zelfs de toekomst. Van ZZP’ers en gepayrollde flexwerkers had nog niemand gehoord. Je had werkgevers, en je had werknemers, en die laatsten werkten een leven lang voor dezelfde baas; een leven lang vakantiegeld en verzekerd tegen ziekte en ander malheur; een leven lang vooruitzicht op een waardevast pensioen. Zo was het, en dat het zo was, was vanzelfsprekend.
Verschenen in de VPRO-Gids naar aanleiding van de documentaire Heute jung – morgen arm – Was wird aus unserer Rente?
Lees hier: de-zzpe28099er-en-het-spookbeeld-van-de-ouderdomsarmoede
© foto: Hans van Wetering
Coverstory deze week in de VPRO-Gids: duurzaam vakantievieren is hot, maar bestaat zoiets eigenlijk wel, of heeft de reisbranche gewoon goed opgelet waar het geld te halen is?
‘Het is de traditionele opening van het vakantieseizoen; de jaarlijkse Vakantiebeurs in Utrecht. Elk jaar weer schuifelen vele duizenden langs de standjes van touroperators en verkeersbureaus om des avonds met tassen vol folders huiswaarts te keren, waarna het grote piekeren een aanvang kan nemen. Want niet alleen is het aantal potentiele vakantiebestemmingen zo langzamerhand gekmakend, ook wordt de vakantieganger de laatste jaren steeds nadrukkelijker geconfronteerd met de vraag of zijn vakantiewens wel verantwoord en, ja daar is het woord, duurzaam genoeg is. Natuurlijk, overwegingen ten aanzien van prijs, weer en accomodatie spelen vooralsnog een grotere rol in de eindoverweging, maar toch zegt inmiddels meer dan de helft van de Nederlanders dat milieu en lokale leefomstandigheden in hun vakantiekeuze ook belangrijk zijn. Tegelijkertijd is de zogeheten carbonfootprint (CO2-last) van de Nederlandse vakanties de laatste jaren almaar groter geworden, vooral door toename van de gemiddelde reisafstand (tussen 2002 en 2008 alleen al + 33%) – inmiddels maken vakanties zo’n 9% van de totale CO2-emissie van de Nederlandse economie uit (bron: themarapport ‘Reizen op grote voet’, 2008). Kan de gewetensbezwaarde, milieubewuste vakantieganger nog wel met goed fatsoen op vakantie; zijn er nog plekken en reismodi die hem niet met schuld overladen? Of rest hem op termijn misschien niets dan de wandelschoenen om te binden en zich met tegenstribbelend kroost aan het begin van het Pieterpad op te stellen?’