VPRO-Gids – wie was de beste ooit, en hoe meet je dat eigenlijk?
Category: sport
Categories
Nieuwe disciplines in Pyeongchang
De Olympische Winterspelen begonnen in 1924 met 258 sporters. Bij de 22ste editie in Sotsji was dit aantal uitgegroeid tot 2871, terwijl er 98 gouden plakken te verdelen waren. Steeds groter is het devies, en Pyeongchang is daarop geen uitzondering met vier nieuwe disciplines. Wat houden die precies in?
Coverstory in de VPRO-Gids – hier te lezen.
Categories
TT – Isle of Man
De TT op Isle of Man, de gevaarlijkste stratenrace ter wereld, geldt als het mekka van de motorsport. De geschiedenis van de TT is er een van legendarische winnaars als Mike Hailwood, Joey Dunlop en Giacomo Agostini. En van apocriefe verhalen, zoals dat van de parkiet die overleed nadat de uitlaat van diezelfde Agostini zo oorverdovend knalde dat de parkiet van een oudere dame pardoes een hartaanval kreeg. En leidt van één-cilinder motoren met net aan drie pk en voorzien van pedalen (de machines konden heuvelop wel wat hulp gebruiken), bestuurd door upperclass Englishmen met goggles en leren helmpjes, naar de huidige tijd, waarin racemonsters met meer dan 200 pk met gemak de 300 kilometer per uur halen.
Voor VPRO-Gids ging ik op zoek naar het geheim van de TT, op het eiland in de Ierse Zee en in Hengelo, waar Jochem van den Hoek (1988) en Olaf Romijn (1973) zich voorbereidden op wat de race van hun leven moest worden. Hier te lezen.
Het snookerseizoen is weer begonnen! Hele volksstammen zullen binnenkort op de BBC en Eurosport afstemmen om urenlang gebiologeerd naar een groene tafel en 22 gekleurde ballen te staren. In de hoofdrol: Ronnie O’Sullivan, ’s wereld grootste, maar ook meest mysterieuze en onvoorspelbare snookertalent. Ik volgde hem de afgelopen twee jaar en ging naar hem op zoek. Het verhaal is nu uitgebracht door uitgeverij Fosfor als longread en als ebook, en ook in de boekhandel te koop.
Categories
vrouwenvoetbal
coverstory in de VPRO-Gids van deze week, over vrouwenvoetbal als circus-act en vrouwelijke cracks met plakband aan de voet.
Categories
Anish Giri
Op zijn veertiende was Anish Giri al schaakgrootmeester. Het voormalige wonderkind werd onlangs twintig jaar en hoort inmiddels bij de sterkste schakers van de wereld. Bij de schaakolympiade die afgelopen weekeinde in het Noorse Tromsø van start ging is Neerlands hoop op hem gevestigd. Een interview dat ongewild uitloopt in een dwaaltocht door Den Haag. Deze week in VPRO-Gids.
© foto: Hans van Wetering
WK-special VPRO-Gids – ‘Fluitjes, toeters en sjaaltjes, babyrompertjes (‘mijn eerste WK’), bikini’s en stropdassen, bierpullen en stressballetjes – het internet is een goudmijn voor WK-aandenkens. Een reis door de WK-geschiedenis in zeven memorabilia.’
persfoto’s, wk 1974, ‘serieus bod gevraagd’
‘Vergangenheitsbewältigung’ heet het bij onze oosterburen. Zoals de Brazilianen hun verloren WK-finale van 1950 hadden, kende Nederland het trauma van München 1974. Maar in de wereld van tweedehandsherinneringen is ook een bezworen tragedie koopwaar. En aan sigarenbandjes, lp’s, vaantjes en tijdschriften uit 1974 geen gebrek.
In de aanbieding ook nogal wat memorabilia van Duitse makelij, zoals een kwartetspel met op de voorzijde een jubelende Gerd Müller die zojuist de winnende 2-1 heeft gescoord – voor de Nederlander die het aanschafte ooit wellicht bedoeld als oefening in zelfhaat, of als therapie, voor zover dat zich laat scheiden.
Het wonderlijkste item betreft twee ‘originele persfoto’s’ genomen tijdens het WK. Op de eerste foto Wim Rijsbergen en Theo de Jong. Ze zitten in een bootje. Ze vissen. Dat zie je Van Persie en co toch niet snel meer doen. Ja, misschien Huntelaar of Kuijt; Wesley Sneijder op een verloren avond, starend naar het dansen van zijn dobber in de oneindige Bosporus – wie zal het zeggen.
De andere foto wekt herinneringen aan die ene gebeurtenis die ons volgens sommigen de wereldtitel kostte. Het is 1974, het WK, een zwembad, en de gebroeders Van de Kerkhof zijn in een uitgelaten stemming – het zal toch niet?
Verkoper heeft ze ooit gekocht van ‘iemand uit Duitsland’, maar weet niet te vertellen of de foto tijdens het beruchte zwembadfeestje is gemaakt. ‘Op de achterzijde is iets getypt,’ zegt hij, ‘even kijken, er staat “Hiltrup, 17 juni”.’ Het zwembadincident vond twee weken later plaats, op 30 juni. Maar het is hetzelfde zwembad, in hetzelfde Waldhotel Krautkrämer in Hiltrup.
Een beetje vreemd is wel dat de Van de Kerkhofjes decennia later verklaarden dat ze ten tijde van het zwembadincident (nog) niet konden zwemmen. Maar op de foto is René zijn broer Willy (of omgekeerd) toch echt kopje onder aan het duwen. Zitten ze misschien op hun knieën in het ondiepe en doen ze alsof, om die vriendelijke jongens van de Duitse pers wat leuke shots te geven, onwetend van hetgeen zich twee weken later zou afspelen?
Categories
Kaplanetics
Quinze-zero, Egalité, Avantage Nadal; de Open Franse Tenniskampioenschappen op Roland Garros zijn achter de rug. Nadal won, zoals voorspeld. Felix Kaplan (Vilnius 1946) is een van de weinige Nederlandse ingezetenen die in Parijs als speler én als coach actief was. Hij ontwikkelde een theorie op basis van oosterse filosofie – Kaplanetics gedoopt – die het Nederlandse tennis in de vaart der volkeren moet opstoten. Over tennis met een ‘innerlijke glimlach’ en ‘zachte ogen’.
Coverstory in de VPRO-Gids, hier te lezen: www.hiaten.nl
© foto: Hans van Wetering
Van 15 tot 18 oktober vindt in Warschau het WK sumoworstelen plaats. Ook Nederland vaardigt een team af en kent in Olle Overbosch zelfs een kanshebber voor de medailles. Wat bezielt die Hollandse jongens om sumoworstelaar te worden?
Het was een klein berichtje, onlangs in de krant: Japanse sumobond geeft haar worstelaars een Ipad cadeau omdat de worstelaars vanwege hun dikke vingers niet met gewone mobieltjes overweg kunnen. Het berichtje, ongetwijfeld opgenomen ter compensatie voor wereldleed elders op de pagina, bevestigt moeiteloos het bestaande beeld van sumoworstelen. Want vraag iemand op straat wat sumoworstelen is en er komt een lacherig antwoord waarin de frase ‘dikke Japanse mannen in luiers’ nooit ver weg is. Dat dit beeld van de typische sumoworstelaar niet meer klopt en er inmiddels ook in Nederland sumoworstelaars rondlopen, is bij weinigen bekend. Dat die Nederlandse worstelaars heel goed zijn en één van hen op het aanstaande WK zelfs als kanshebber voor de titel geldt, mag zelfs een goedbewaard geheim heten. Zoals de gemiddelde Nederlander ook geen idee heeft dat het Nederlandse worstelteam is samengesteld uit opmerkelijk hoog opgeleide jongens; Pieter (Vroon) studeert medicijnen, Toby (Hijzen) zit aan de VU bij kunstmatige intelligentie, en Olle (Overbosch), de Europees kampioen van 2009, doet bouwkunde in Delft.
Het is een maand voor het WK. Als ik op een zaterdagochtend de verlaten gymzaal in Rotterdam-Prinseneiland binnenstap waar de Nederlandse worstelaars een laatste training afwerken alvorens ze voor een trainingskamp naar Bulgarije afreizen, zie ik geen dikke mannen, maar in plaats daarvan gespierde, atletische lijven die de meest onmogelijke rek- en strekoefeningen doen. De mawashi – de gewraakte ‘luier’ – is weliswaar omgeknoopt, maar daaronder dragen de worstelaars een sportbroek. De sfeer is ontspannen. Er wordt wat gelachen. ‘Potjes’ noemen de worstelaars – alle drie met onvervalste Rotterdamse tongval – de wedstrijdjes die ze tegen elkaar vechten. Als de training is afgelopen, worden de wasahi’s afgedaan en op de grond gegooid. De gevechtsring – een wit plastic zeil waarop losse stukken oranje plastic – verdwijnt in een grote plunjezak.
Voor het artikel met interviews met Olle Overbosch en bondscoach Stephen Gadd, zie de VPRO-gids van deze week (week 42)