Onderzoek naar geluk is niet van vandaag of gisteren. Eind jaren zestig al werd op de Universiteit van Leiden antwoord gezocht op de vraag hoe je geluk kunt kwantificeren en als economische parameter invoeren in de micro-economie. Het was de tijd van het Rapport van Rome, economische groei verloor zijn zaligmakende status, bloemenkinderen bevolkten de straten, en het bergstaatje, Bhutan introduceerde het Bruto Nationaal Geluk in de begroting.
Een jonge Rotterdamse socioloog besloot al het bestaande onderzoek in kaart te brengen. Zijn meta-analyse werd het begin van wat inmiddels de World Database of Happiness heet, een internationale standaardbron waarin geluksonderzoek van overal ter wereld is samengebracht. Ruut Veenhoven, de jonge socioloog van destijds, werkt inmiddels, ofschoon officieel met emeritaat, aan de in 2013 opgerichte Erasmus Happiness Economics Research Organisation. Maar tot voor kort werd geluksonderzoek vaak niet serieus genomen, zegt Veenhoven op zijn werkkamer op de campus van de Erasmus Universiteit.